Οι σάλπιγγες είναι πολύ λεπτές ανατομικές κατασκευές με ντελικάτη επιφάνεια αυλού, κροσσωτή, που θυμίζει την επιφάνεια χαλιού, και χρησιμεύει ακριβώς στη μεταφορά του μικροσκοπικού ωαρίου προς την κοιλότητα της μήτρας.
Για το λόγο αυτό είναι πολύ εύκολο να αποφραχθούν είτε από εξωτερικά αίτια που μπορεί να στραγγαλίσουν το λεπτό σωλήνα, όπως είναι οι συμφύσεις, ύστερα από προηγούμενη επέμβαση στην κοιλιά ή φλεγμονή, όπως η σκωληκοειδιτιδα και η περιτονίτιδα είτε από το εσωτερικό λόγω φλεγμονής. Στην τελευταία περίπτωση, συχνότερη αιτία είναι η φλεγμονή από χλαμύδια που επιδρά και αλλοιώνει την ντελικάτη επιφάνεια του αυλού της σάλπιγγας.
Άλλες κοινές αιτίες απόφραξης είναι η ενδομητρίωση ή προηγούμενες εξωμήτριες εγκυμοσύνες με ή χωρίς χειρουργική αφαίρεση της σάλπιγγας. Σπανιότερες είναι οι συγγενείς ανωμαλίες.
Φυσικά, όταν είναι κλειστή η σάλπιγγα, το ωάριο δεν μπορεί να συναντήσει το σπερματοζωάριο, με αποτέλεσμα να μη συμβαίνει γονιμοποίηση. Όταν είναι κλειστή μόνο μία σάλπιγγα, οι πιθανότητες γονιμοποίησης μειώνονται αλλά όχι ακριβώς στο 50%, αφού έχει βρεθεί ότι το ωάριο που απελευθερώνεται από τη μια ωοθήκη μπορεί να ταξιδέψει και στην αντίθετη σάλπιγγα αλλά όχι πάντα κανονικά.
Αν είναι κλειστές ή έχουν αφαιρεθεί και οι δύο σάλπιγγες, όπως είναι φυσικό, δεν υπάρχει περίπτωση φυσικής σύλληψης. Ακριβώς για το πρόβλημα αυτό ανακαλύφθηκε η εξωσωματική γονιμοποίηση που προσφέρει τη δυνατότητα συνάντησης του ωαρίου με τα σπερματοζωάρια χωρίς τη μεσολάβηση των σαλπίγγων.
Η υδροσάλπιγγα, αποτελεί ξεχωριστή μορφή αποφραγμένης σάλπιγγας, επειδή στο εσωτερικό της παράγεται και συλλέγεται φλεγμονώδες υγρό το οποίο και σε περίπτωση εξωσωματικής γονιμοποίησης μπορεί να καταστρέψει το έμβρυο. Έτσι, ενώ η υδροσάλπιγγα δεν είναι απειλητική για την υγεία της γυναίκας, στις γυναίκες που πρόκειται να υποβληθούν σε εξωσωματική γονιμοποίηση, συστήνεται η Λαπαροσκοπική αφαίρεση των αποφραγμένων σαλπίγγων.
Το ποσοστό των γυναικών με αποφραγμένες σάλπιγγες μπορεί να ξεπεράσει το 30% ακόμη και σε γυναίκες που έχουν ήδη πετύχει εγκυμοσύνη ή τοκετό και προσπαθούν για επόμενη εγκυμοσύνη. Η διάγνωση της βατότητας των σαλπίγγων γίνεται είτε κλασικά με την υστεροσαλπιγγογραφία ή με άλλες μεθόδους όπως η λαπαροσκόπηση, η υστεροσκόπηση και το υστεροσαλπιγγογράφημα αντίθεσης (HyCoSy) που είναι ειδικό υπερηχογράφημα.